Eerder uitgeschreven voor clubblad CVVB.
Mijn breinvlaag liet me vandaag zien hoe de wedstrijd ook had kunnen verlopen. Ik kreeg retro te zien wat het net niet was geworden, maar voor hetzelfde geld wel had kunnen worden. Misschien herken je het zelf ook wel:
Je loopt na een mooie wedstrijd terug naar je wagen, je hart komt net weer een beetje tot rust, zeker als je eigen zoon heeft meegespeeld en dan begint het. Je gaat alle spannende momenten weer langs in gedachten: Als hij nou even eerder net iets eerder, of: Als hij nou zus of zo, ja dan, wat jammer nou. In je hoofd bouw je de wedstrijd opnieuw op, zoals kinderen op de PC een nieuw voetbalspel beginnen. Op de PC kan dat: op één en dezelfde dag, met dezelfde spelers op het veld, alsof er geen einduitslag is, speel je een wedstrijd CVVB-VIBOA gewoon vijf keer. CVVB-VIBOA 0-8 bijvoorbeeld? Die begin je gewoon overnieuw. (nee ik ben niet dood, ik had jou al eerder geraakt, je bent AF man, zeiden we toen we nog cowboy en indiaan speelden). CVVB-VIBOA 10-0, zo! CVVB-VIBOA 10-1. Na vijf potjes heeft CVVB gewonnen natuurlijk en slaap je rustiger.
Opgevoerde brommers (en auto’s) kregen vroeger een begrenzer.
Al het hele seizoen zijn we met C1 bezig het potje overnieuw te spelen, maar CVVB wint mij te zelden. Nou bedacht ik net in mijn breinvlaag, dat op onze PC je de moeilijkheidsgraad van een competitie kunt instellen. Zou er op de echte competitie niet ook zoiets zitten? Mijn breinvlaag construeert in gedachten the making of a whole new competition, waarin CVVB A, B, C, D, E, F tot Z steeds winnen. Als we onze jongens nou eens iets lichter indeelden, dan zou de bekerkast vlotjes vollopen. Willen we dat? Altijd winnen, domweg omdat we een zwakkere tegenstander uitzoeken?
Volwassen worden
is denk ik ook leren relativeren, voor en na een wedstrijd bedoel ik. De absolute wil om te winnen tijdens een wedstrijd vind ik goed. Het is de enige manier erachter te komen hoe sterk je bent met je team. Alleen wie er vol voor gaat mag stranden op het veld van eer. Wie niet zijn best doet, maar alleen een beetje zich aanstelt en doet alsof, verliest per definitie. Ik heb nog tegen cabaretier Freek de Jonge gevoetbald in Amsterdam, een winnaarstype en een treiteraar, al voor de wedstrijd. Die man wilde altijd winnen, en dat met zo’n bril. Hij riep ook wel ergere dingen, maar daar gaat het nou niet om. Het gaat er om hoe vaak en met hoeveel je wint met plus-min 6 op je neus (plus-min 6!), multifocaal. Freek won vaker wel dan niet heb ik me laten vertellen. De cabaretier hoefde niet per se naar Ajax, maar CVVB zou hem wel wat geleken hebben schat ik zo 😉
Relativeren
misstaat vooral ook leiders en coaches van al die jonge jongens niet. Beetje dimmen zo nu en dan, omdat anders de hormonale remsporen je dun door het sportbroekje lopen. Daar kan geen wasmiddel tegenop.
Have a break.
Afgelopen zaterdag legde eindelijk een scheidsrechter de wedstrijd een paar minuten stil om de coach van onze tegenstander te laten afkoelen. Onze jongens doen zoiets gelukkig niet;-). Ik vond dat hij dat goed oploste. Die coach was wel degelijk ongeremd, buiten zinnen, terwijl hij is ingehuurd om zijn jongens, van A1 in dit geval, volwassen te coachen. Het was zo’n coach die blind van woede (veel meer dan plus- min 6 😉 vergat dat junioren nog steeds als jongens benaderd moeten worden en dat hijzelf daar boven hoort te staan als senior. Het gaat nog altijd om amateurvoetbal en daar past enige bescheidenheid lijkt me.
Na de hervatting bleek de bal opeens weer eens rond. Wat is daar het voordeel van? Voor de rust rolde hij moeiteloos het CVVB doel in, om na de rust net zo makkelijk het andere doel in te rollen. Gelukkig duurde de tweede helft ietsje langer en daardoor werd het 2-1 voor CVVB. Ik heb multifocaal genoten.
Zo’n breinvlaag steekt op en gaat liggen zonder enige regelmaat. Het is een sterke en vrolijke vriend die je leven lichter maakt. Ik steek er regelmatig eentje op, als ik weer eens niet kan kiezen uit al die strakke verhalen van hen die in de voetballerij hebben doorgeleerd. Bekijk het ook eens door een andere bril.
Gert Jan Bokdam
Breinvlaag ... 
Geef een reactie