Na Adam en Eva hebben de Amerikanen, God bless America, nu Barack en Michelle, a new Beginning.

De nieuwe president van Amerika wordt geïnspireerd door zijn favoriete filosoof  Reinhold  Niebuhr 1892-1971). Voor alle duidelijkheid: Niebuhr is voor scheiding van kerk en staat.

In het Friesch Dagblad van 20 januari 2009 lees ik over zijn leer:

Geen pessimisme, ook geen overdreven optimisme, maar realisme; dat is de koers van Niebuhrs denken. Als de mens bereid is zichzelf en zijn motieven eerlijk en kritisch te beoordelen, dan is er de mogelijkheid van bekering, van verandering, omdat het oordeel over mijn zondigheid niet Gods laatste woord is, maar zijn liefde en genade die mij in staat stellen een nieuw begin te maken.

Altijd maar weer opnieuw beginnen.

Dat altijd stoort mij. Je mag wat mij betreft net zovaak opnieuw beginnen als je vriend(in) dat goed vindt, of na een valse start op de 500 meter. Maar met een frauderende bankmanager heb ik al meer moeite. Ik weet niet of het wel zo verstandig is hem een nieuw begin te gunnen. Hij gaat opzettelijk over grenzen van zichzelf en van anderen. Hij kent zijn doel en bepaalt zijn koers heel bewust. Als hij dan in crisistijd zegt dat hij goed heeft nagedacht en wel inziet dat hij de wereld verneukt heeft, geloof ik hem, maar hem vergeven vind ik lastig. Ik weet niet of ik het zou kunnen.

Over grenzen gaan is volgens de evolutieleer weer wel goed. Er komt geen opzet bij kijken. Er is geen doel vooraf, maar wel zijn er mensen die afvallen. Er zijn telkens wisselende kansen. Zij die zich het snelst voortplanten overleven alleen al door hun aantal. En de winnaar is ook niet meteen verdacht. Hij wist waarschijnlijk niet eens dat hij aan een race meedeed. Tot zover dus nog niks nieuws.

Opzet en conflict.

Sinds de eerste zelfstandige ondernemer de controle over zijn bedrijf uit handen gaf aan een manager, kennen we het zogenaamde principaal-agent conflict. Onenigheid tussen eigenaar en zijn voorman. Het conflict ging vanaf het begin over de beloning van de manager. Laatste zag al snel dat zijn baas liever bij zijn open haard zat dan zelf op zijn bedrijf te werken. De manager nam de controle over het bedrijf, de mensen en de processen daarop over. Sabotage en chantage werden de verzoekingen van de manager. Daaraan het hoofd bieden en toch meewerkend voorman zijn, was teveel gevraagd van zijn integriteit. Met de recente kredietcrisis en bonusuitwassen als gevolg.

Eigen schuld dikke bult voor de eigenaar misschien, want de eigenaar van dat bedrijf wilde immers een groter bedrijf dan hij aankon. Hij vertrouwde noodgedwongen op zijn voorman en verruilde later dat vertrouwen tegen geld. Over de beloningsstructuur is al jaren veel te doen (Code-Tabaksblat).

Bonus op kinderloosheid.

Om evolutionair-economisch verder te komen zou het verschil tussen eigenaarsbelang en managersbelang zou juist ongedaan gemaakt moeten worden.  Alleen een door de meerderheid geaccepteerd groepsbelang maakt kans tegen individuele zelfverrijking. Als de groep met de meeste nakomelingen zal overleven, moeten we hebberige managers dus ontmoedigen zich voort te planten. Misschien wordt altruïsme dan wel dominant over egoisme.

Obama is onze jongste meewerkend voorman, evolutionair vernieuwd.

(Obama Boy van Ierse komaf volgens een filmpje op YouTube vrolijkt mij op)

Categorieën:Geld, Geloof