Een vriendin van mijn vrouw heeft het haar van mijn vriend laten verven. Niet een beetje laten bijkleuren, nee, echt verven, met een dikke zwarte kwast zo lijkt het wel. Mijn vrouw keek daarna naar mij alsof ik ook wel een likje kon gebruiken. Ze zei het niet expliciet, maar ze keek wel met die blik van haar … Als man zit je dan klem, je moet optreden, iets doen om de vernedering te pareren. Ik was juist altijd trots geweest op mijn kuif. Nu begonnen ze er in te pikken. Vriendinnen.

Begint mijn grijzende haar haar dan tegen te staan? Vanochtend trok mijn lief aan mijn haar zoals ze elke ochtend doet als we elkaar zachtjes wakker maken, of was het misschien toch ook een beetje om de trekkracht ervan te testen?

Ik voelde me in ieder geval anders bekeken en dat beviel me helemaal niet. Schat ik ga naar de kapper, wat voor kleurtje zal ik nemen? Onderweg oefende ik : Hebt u iets bruins dat mijn grijs wat beter doet uitkomen? , Mijn vrouw heeft last van haar ogen, grijze staar weet u wel. In de wagen ernaartoe zag ik de ingreep al helemaal gebeuren. Van schrik voelde ik mijn haargrens zich verder terugtrekken.

Mijn kapster was een stoere omgeschoolde Zzp’er met haar man in de WW. Ze was als zij-instromer in het vak gekomen, vertelde zij me. Na een leven van hij-instromers, dacht ik. Wel aanpoten met die gasten, stevig in de houdgreep nemen, zei ze met een hese stem. Ik voelde me door haar tegen de stoelleuning gekwakt, haar bovenlijf vlak voor mijn neus, ik sloot mijn ogen. Heel veel vermogen onder de kap, goed onderstel, ging er door me heen. Eerste eigenaar? Zeker nooit een beurt overgeslagen. Onverwacht heerlijke vingers kroelden door mijn haar. Ik voelde een traan, ik zou door haar vast gescalpeerd worden. Roerloos onderging ik haar doortastende manoeuvres. Op mijn kruin was het kroelen overgegaan in scheren. Haarspeldbochten, vooruit, achteruit met die tondeuse. Droefgeestig en hier daar met bloed besmeurd vielen de plukken haar voor mijn ogen langs naar mijn schoot. De geboorte van een man werd hier ongedaan gemaakt. Ze schoor alles eraf. Ik was kaal. Nu moest ik wel met haar trouwen, want mijn vrouw wilde slechts een kleurtje. Ik behoorde haar nu toe.

Nee, schreeuwde ik en ontweek maar ternauwernood een tegemoetkomende eik die een Suzuki Swift ontweek. Dan nog liever een toupetje. Elke kleur is beter dan haar verliezen. Ik houd van haar.

Categorieën:Humor, Liefde, sexy, Vriendschap