… is een beroep, want er stond een vacature voor in het internet. Het Martini in Stad vraagt hen, die zich als zodanig aangesproken voelen, om te solliciteren. Tweedelijns? In een reflex zie ik de bevallingen van mijn kinderen weer voorbijtrekken. Mijn eerste twee kinderen werden in een soortgelijk ziekenhuis geboren onder de toeziende ogen van, wat ik nu begrijp, tweedelijns hulptroepen. Er ging van alles mis, vooral in de communicatie. De echte vroedvrouw moest voornamelijk luisteren naar wat de tweedelijn vanaf de zijlijn, of vanuit één of ander zenuwcentrum haar toeriep. Het derde kind beviel thuis door de handen van de eerstelijns vroedvrouw en dat beviel eigenlijk veel beter. Thuis geen tweedelijn, of het zouden de nerveuze vader en de nog geen benul hebbende broer en zus moeten zijn.

Bij ons thuis knipte broer van vier de navelstreng van zijn nieuwe broertje door en bracht zus van zes pa een kop koffie, want het was inmiddels ochtend geworden. De vroedvrouw leidde ondertussen moeders in en leidde terloops ook nog een andere eerstelijns collega op.

Ik hoop wel, dat onze vroedvrouw meer verdient, dan al die stuurlui in een academisch ziekenhuis.

Categorieën:School