Zonder twijfel de meest opwindende zin in het Kenniskatern van De Volkskrant vandaag, over zwaartekracht van Erik Verlinde:

“De crux: verplaatsen van een massa geeft informatieverandering die energie kost, wat zich uit in een aantrekkingskracht… F=ma.”  Oempf oempf oempf ….

Ik wrijf mijn ogen nogmaals uit. Dit lees ik op mijn nuchtere maag op zaterdagmorgen in het ochtendblad. Ik heb heerlijk gevreeën met mijn lief en zij slaapt nu haar mooiste slaap. Ik denk aan al die massa’s andere stelletjes in hun zaterdagochtendslaapruimtes. Collectief gedrag van ieder voor zichzelf onnavolgbaar tot elkaar aangetrokken liefdesmassa’s. We werken ons uit de naad en een paar slagen in de rondte om vervolgens na die spontane energieverspilling als één blok voor elkaar in slaap te vallen. Wat nou zwaartekracht? Lekker, omdat we als massaman en massavrouw heel andere informatie over seks hebben worden we mateloos tot elkaar aangetrokken. En geloof mij maar: er verdwijnt heus geen informatie voorgoed ;-). 

Seks-appeal,

Sommige wetenschappers komen er nooit aan toe – Bram Buunk, anderen de hele dag, zoals Erik Verlinde, een evolutionair fitte Amsterdamse gozer van Roeterseiland. Verlinde ziet zwaartekracht niet zozeer als kracht zoals Einstein, maar meer als spontane resultante van informatieverschillen tussen twee massa’s die zich in dezelfde ruimte bevinden.

Theoretisch fysicus Verlinde combineert in zijn bovenkamer energie, temperatuur, oppervlakten en informatie in aantallen bits, en komt tot de conclusie dat Einstein de oerknal wellicht fout percipiëerde. Nu wordt de soep zelden zo heet gegeten als hij wordt opgediend, maar ik vind Verlindes verklaring voor het allereerste orgasme van de aardkloot wel zo sexy. Wat een mooi beroep, theoretisch fysicus. Ik word er stil van …

Dammen.

Ik had vanochtend bij het lezen over wetenschap weer dat heerlijke gevoel, dat ik vroeger ook altijd had bij het lezen van de verslagen van dampartijen door Ton Sijbrands. Ook al begrijp je niets van het damspel waarin Ton Sijbrands meervoudig wereldkampioen werd, het beeld dat Ton door zijn schrijven oproept is altijd opwindend, fair en van ongrijpbaar hoog niveau. Je moest je wel aangetrokken voelen. Het informatieverschil tussen Ton’s massa en de mijne was en is domweg onweerstaanbaar.

Het lijkt me daarom ook ongelooflijk opwindend om theoretisch fysicus Erik Verlinde eens samen met blinddamsimultaangrootmeesterTon Sijbrands en De Weervrouw van een commerciële zender over de invloed van het weer op diagonalen van het dambord en over de aantrekkingskracht tussen de witte en zwarte damschijven in de ruimte te zien praten.

Categorieën:Krant, kunst, Liefde, sexy, Wetenschap