Aan de zon zat vandaag een steekje los en dat viel op mij. Love at first sight. Kan niet slapen, omdat mijn zonnige humeur verduisterd is, black light matters, zo rood als een kreeft, nee als een steak.
Je spreekt beide woorden, steek en steak, zelfs met volle mond, bei Vollmond zegt de Duitser, gelijk uit in het Nederlands en Amerikaans. Ik klappertand tweetalig.
Watsgebeurd?
Bij een verneukeratief briesje om 2 uur vanmiddag kreeg ik na precies 10 km wandelen trek in een ijsje. In een reusachtig ijsje eigenlijk! Dat had me moeten waarschuwen. Hoewel dan natuurlijk al 5 kwartier te laat, want twee uur met een Britse huid in de voorjaarszon in 24 graden is to much voor de meeste boomers en waarschijnlijk zouden er ook heel wat Y- en X-generaties op de blaren zitten door ‘zon’ ondoordachte overmoed, wentelreutjes zijn we.
IJs
Afijn, ik stap uit het hybride bos, zon en schaduw, cool, zo het ijsterras op, om een Magnum te bestellen. “Wit met nootjes graag, een big Mag”. “Dat zijn koekjes, meneer, geen nootjes, dan moet u die bruine ouderwetse nemen”. Ik gaf de bosnimf een tip voor haar tip, een fooi voor een geweldig advies, kom daar maar eens om op Mars.
Afijn, ik stap terug het bos in, bosweg. Ik zet één stap, sta ik voor een wegafsluiting, weg ook weg. IJs smelt langzaam de nootjes van mijn zang en mijn hersentjes druipen over, ik val flauw en the rest is history, althans tot hier in deze breinvlaag, want even later blijk ik opgebeamd naar huis, zoiets als Assepoester als een balletje.
Thuis op de bank ligt mijn labrador, had me niet gemist, zei die.
Ik heb helemaal geen hond. Morgen maar een hoed op, of een dagje in een boek kruipen, beide kaften omhoog tegen UV-straling, helemaal helder ben ik nog steeds niet. Koude rillingen die warm zijn??? Hoe moe moet je zijn om een zonnesteek in je bed uit te houden, uit je bed te houden, van te houden? ……………..
Medium rare, love. En niet ijskoud afblussen, kusje durrop, klaar.
Categorieën:natuur, Sloerig in de rakker, Uncategorized
Breinvlaag ... 
Geef een reactie