Margaret Hilda Thatcher, Baroness Thatcher, was Prime Minister of the United Kingdom from 1979 to 1990. Also named Iron Lady. She was as much loved as she was hated. I know why.
Mannen, jongens vaak nog, met die typische male gaze, gingen voor haar door het vuur: Helemaal naar de andere kant van de wereld trokken zij op en af, naar het machtige rijk der Falklands – met een foto van haar, uit een neppornofilm, aan de binnenkant van hun helm verdedigden zij haar eer maar vooral haar verleidelijke blik. Hoe verder van huis en vrouw en kinderen hoe stoerder. Testosteronmannen, zonder hun mama en overgeleverd aan hun willoos pikkie, konden geen weerstand bieden aan haar blik, die ultieme female bossy gaze. “Ik ben maar een dom blondje”, grijnsde haar Schotse onderdaan Sean Connery in nagespeelde situaties. Voor volk en vaderland? Ammehoela: voor die BLIK van Maggie! trokken zij ten strijde. ‘I don’t work on Maggies farm no more’, zong Bob Dylan, alsof dat sullige mannetje daarover iets te zeggen had.
Ik begrijp dat wel. Ook ik bleef naar haar kijken op tv, naar haar smoel met die vuile uitdagende blik, wie doet mij wat, pakmedanalsjekan, onweerstaanbaar, daardoor ontstaan oorlogen. Arme Reagan Haar man was daar kennelijk tegen bestand, of gewoon stiekem de gelukkigste Brit on earth? Ook mijn male gaze, net zo geconditioneerd als van al die Tommies, ging destijds op tv van haar blik naar haar bekken en terug en heen en weer, mijn hoofd kantelde net als haar bekken dat voor mijn ogen deed, althans zo zag ík dat toen. Dat is een reflex, net als het dwangmatig uitlikken van de beslagschaal van je moeder bij het bakken van een cake. Onweerstaanbare combinatie voor een jonge jongen: moeder met beslag 😉 Proust. Madeleine, Maggie. Haar bekken was de sexiest beslagschaal die ik ken. Babies komen uit de oven in Groot Brittanië, dat weet een kind.
Navelstaren
Jaren geleden vroeg mijn toenmalige vriendin, soort van ballotage, of ik een borsten- of billenman was? “Ik val op navels”, zei ik en werd op staande voet aangenomen. Hevig blozend leuterde ik er nog achteraan dat ik niet haar borstjes met sinaasappels vergeleek, maar ze schaterde dat ze alles best vond en toch niet luisterde naar wat ik zei, ze viel voor mijn stem, niet voor de woorden en de rest is geschiedenis. Navelstaren bleef tot het eind ons favoriete voorspel. Aftasten met je ogen. (Scherpstellen doet het stel pas later) Eigenlijk is navelstaren een oeroud kennismakingsritueel – puur op gevoel. Zie het voor je: balkonnetjes over de hele wereld, Sicilië, Corsica, Andalusië, Groningen-Zuid. Vrouwen zijn het, op laaghangende balkonnetjes tussen wasgoed, die het flirten glans geven. Vrouw boven, man onder met fiets, auto of paard. Balkons die vanaf de straat beneden (!) een magnetische inkijk bieden in het decolleté tussen blik en bekken zijn het mooist. Navelstaren op driehoog is lastiger, laagbouw is perfect.
Tot zover ijzer en blik.
Categorieën:dromen, evolutie, Liefde, Meisjes en jongens, natuur, sexy, Uncategorized
Breinvlaag ... 
Geef een reactie