Lezen helpt:
‘Leef gewoon’ en zeg dat jij óók de zin van zelfmoord niet weet.
Voor Camus is Sisyphus de ultieme absurde held.
Hoewel zijn arbeid zwaar, nutteloos en oneindig is, vraagt Camus ons in te beelden dat Sisyphus rustig de berg afloopt, zijn steen achterna, met het geweldige gevoel dat hijzelf, Sisyphus dus (maar ook hijzelf, Camus dus, evengoed als jij en ik) straks die steen (voor even) weer de baas is – in zijn kracht zal staan.
Naar beneden wandelend, wordt hij zich bewust van het absurde van zijn situatie. Precies dit moment van helderheid en inzicht is tragisch en kwellend, maar tegelijkertijd Sisyphus’ overwinning.
‘We moeten ons Sisyphus als een gelukkig mens voorstellen,’ schrijft Camus.
Categorieën:Boeken, dromen, Geloof, Humor, Schrijven, Uncategorized, Verhalen, Wetenschap
Breinvlaag ... 
Geef een reactie