Of ga Naar mijn laatste berichten.

Ik wandel dus ik besta

De eerste stapjes buiten je wieg laat je je nog leiden, bij de hand nemen. Daarna, bijdehand, ga je zelf op pad, begint je wereldreis. Ten slotte, op het verste maar door jou waarschijnlijk niet opgemerkte punt in de Tijd, keer je weer om, naar huis, al dan niet met wandelstok en praatjes, een ervaring rijker, of naar een tehuis 🙂

Onderweg urenlang samen opgelopen met de beste schrijver aller Tijden Marcel Proust op zoek naar zijn ‘verknoeide’ Tijd, en met op de walkman Joni Mitchell, Jaco Pastorius en hun #nobelprize waardige https://www.youtube.com/watch?v=bLKb9Ms68ME

Wandelen is voor mij als ademen, een tweede natuur. Voetje voor voetje, long na long, langademig op lange afstanden, berijd ik mijn stokpaardjes door het Drentse kamertjeslandschap, ook wel coulisselandschap genoemd. Onvermoeibaar in gedachten verzonken, zet ik in zo’n beekdal mijn eigen populiere bomen op, laat de wind er doorheen spelen, breinvlagen. Breinvlagen zijn hersenspinsels èn is ook een werkwoord. Ik breinvlaag, jij breinvlaagt waarschijnlijk niet. Mijn blog ‘Breinvlaag’ is mijn bovenkamertjeslandschap.

Uit de benedenloop der diepe omstandigheden borrelen emotionele orchis op. Uit de bovenloop de woordspelingen, pogingen tot verbanden. In de samenloop vormt zich mijn breinvlaag.