Je kunt in de Harense Hortus lang zoeken, maar je vindt er geen grasduinen. Ze bestaan wel en je hebt ze in alle maten en soorten. Meestal vind je ze verscholen onder Hollandse luchten. Bij kalm weer trekt er vaak een windkam door het grasduin, verwijdert klitten, stoft het gras af. Het lijkt dan of het grasduin naar zichzelf op zoek is, naar zijn roots. Voor de kust kom je ze geregeld tegen, die grasduinen, zelden in hun eentje. Eilandbewoners geloven, dat kleine grasduinen ’s nachts opschuiven richting binnenland. Waar het grasduin oorspronkelijk wortelschoot weet geen jutter. Grote grasduinen hebben geen angst voor de zee. Zij blijven staan (of noem je dat, liggen? )
Ooit liep ik gearmd met een vuurtoren langs zee, toen een oude grasduin ons groette. Maar dat is daarna nooit meer verteld, zodat ik twijfel of het wel waargebeurd is.
Categorieën:Gedichten, Humor, kunst, Liefde, Meisjes en jongens, sexy, Verhalen, Vriendschap
Breinvlaag ... 
Marcel, kam en wind staan in verschillende betrekkingen tot elkaar. Chillida’s kam stáát in de wind, mijn kam ìs de wind zelf. Mijn beeld bij windkam was, toen ik het stukje schreef, dat van een rijtje kriebelend kroelende miniatuur-windhozen die teder traag de kruin (zelf ook weer een kam 😉 van de Grasduin streelden, vlooiden. Alsof de Grasduin, oud en verstrooid achtergelaten in een storm, getroost werd in zijn neerslachtigheid, het grijze gras als sluike slierten over zijn verweerde kop.
Woordspelingen zijn als overspel: tweeslachtig.
Bijzondere Breinvlaag en zeker voor mij in uw schrijfsel Grasduinen in Haren. Het woord Windkam dat u daarin gebruikt komt in onze nederlandse taal niet voor. Voor zover ik heb kunnen nagaan. Toch bestaat het. U gebruikt het. Maar het is ook de vertaling van een sculptuur van de hand van Beeldhouwer Chillida. Dat kunstwerk staat in de baai van San Sebastian in de woeste Golf van Biskaje. Kunt u mij vertellen hoe u aan het woord bent gekomen. Ook uw uitleg is bijzonder, alleen uw Windkam vlooit bij rustig weer in het grasduin, waar de Windkam van Chillida juist dikwijls in woest water verkeert. Waar de hand van de meester zijn kunstwerk ineen laat vloeien met de kustlijn en de andere natuur daar aanwezig, waaronder heel veel lucht en woest water.
Ik kijk uit naar uw reactie en ga verder lezen in uw site. Voor die site heb ik grote bewondering. Het zijn niet mijn kleuren, maar de structuur ervan in combinatie metde inhoud zijn een verademing in de vluchtige en ongedurige internetzee. Met vriendelijke groeten, Marcel van Buijtenen, Nuenen
Ik heb het met eigen ogen gezien.