Dodenherdenking is een natuurlijk proces, dat bij rouw hoort. Akkoord, zolang het om je eigen rouw om de jouwen gaat. Zeker, bij de dodenherdenking op De Dam gaat het om gruwelijk vermoorde medemensen, maar zoals vaker geldt ook daar: wat je ver haalt smaakt lekkerder. Hoe verder weg – in plaats en tijd – hoe genoeglijker de causeur van dienst zich weet uit te drukken. Als de doden dichterbij komen stokt de spreekbeurt meestal of verliest de spreker zich in one-liners.
Wat georkestreerde solidariteit betekent zagen we onlangs nog, toen de Italianen (toch onze Europese landgenoten) bezig waren hun Tunesiers te ‘verwerken’. “Moeten ze maar niet aan de Mediteranee gaan wonen” sprak premier Rutte strijdlustig en op veilige afstand van het Wassende Water.
4 mei wordt weer de Top 100 allertijden uitgezonden. De Publieke Omroep laat een soort DJ de namen voorlezen van oorlogslachtoffers Aller Tijden. Deze herdenkingslijst zie ik als een soort hitlijst. TopPop. Je komt alleen op de lijst als je goed verkoopt. Hitmen draaien alle mooie plaatjes morsdood, voor geld.
Zelf stel ik elk jaar voor 4 mei ook een favoriete dodenlijst op. ’s Avonds kijk ik dan naar de trekkingsuitslag, en word er elk jaar weer treuriger van. Gelukkig kan ik 5 mei uithuilen en bevrijd opnieuw beginnen.
Breinvlaag ... 
Geef een reactie